7 Eylül 2014 Pazar

Nil KARAİBRAHİMGİL'in MUHTEŞEM YAZISI


O kadar aldı götürdü ki beni NİL KARAİBRAHİMGİL' in oğluna yazısı... Her kelimesini yüreğimde hissettim, ağlaya ağlaya okudum. Kayıtlı kalsın burada,her anne hissediyordur bu korkuları, mutlulukları,hissetmiştir ya da... Hele ilk doğduğunda, nefes alıyor mu? diye kaç kere uyandık kim bilir? Ölene kadar ağlayacağız belki de, izlerken onları... Allah'ım yaşattığın her şeye şükür evladıma bin şükür!



O parkta arabanı iterken, söz sana her şeyi anlatacağım. Kimsenin bilmediği şeyleri. Herkesin bildiği şeyleri ve sadece bazı insanların bildiklerini. Sadece benim bildiğim birkaç şey var, onları da anlatacağım sana. Kimseye anlatmadığım gibi.
O yıl aslında tam olarak ne olduğunu.
Minik ayaklarını çırptığın o koydan ayrılırken neden ağladığımızı.
Çenemin altındaki yara izini. 
Ankara’yı anlatacağım sana. Çocukluğumu.
Dedenin nasıl biri olduğunu. Tanıdığım kadarıyla.
Sana insanları tanıdığın kadarıyla yetinmeyi öğreteceğim. 
Bu bilgiye ihtiyacın olacak. 
Her şeyi ben ve baban kadar abartmamayı öğrenmelisin.
Biz her şeyi abartıyoruz. 
Abartarak yaptık her şeyi. 
Ama sana abartma diyeceğim ben, oğlumsun çünkü sen benim.
Önümüzdeki upuzun, turuncu yapraklı yolda yavaş yavaş yürüyeceğiz. Bir acelemiz olmayacak.
Senin boynuna bakacağım, kazağını biraz yukarıya kaldırmaya gerek var mı diye. Güneş yukarıda olacak.
Tatlı bir rüzgar esecek ve hatta yağmur yağacak birden. Sana hiçbir şeyden kaçmamayı öğreteceğim o gün. Yağmurda yürümeye devam etmeyi.
Her şeyin olması gerektiği gibi olduğunu. Bunu anlaman zaman alacak ama bunu sana ilk ben söylemek istiyorum, çünkü oğlumsun sen benim.
Geçen yazdan bahsedeceğiz seninle. İlk defa suya girdiğin o koyu, ilk defa duyduğun o kokuyu.
‘İlk’leri anlatacağım sana. İlk kelimesine kıymet vermeyi. Uzun bir süre, beraber bir sürü ilk yaşayacağız seninle. Çünkü annenim ben senin.
Sen küçük başını kaldırıp, o kocaman gözlerinle ağaçların en tepelerine bakacaksın. İnsan büyüyünce ağaçların en tepelerine değil, gövdelerine bakıyor. Bakışları aşağı düşüyor insanın. Ağırlaşıyor başı.
Sana, şu an yaptığın gibi, ağaçların en tepelerine bakmayı unutma diyeceğim. Ağaçların gövdelerine düşmesin bakışların diye didinip duracağım. Ve bundan hiç bıkmayacağım, çünkü sen benim bir tanecik oğlumsun.
İnşallah diyeceğim sana, inşallah şu an olduğu gibi, insanlar seni görür görmez gülsünler. Sen de onlara onlarınkinden de büyük gül. Onlar bunu görünce daha da gülsünler... Ve hayatın hep böyle geçsin. Hazır ol, ben çok inşallah diyeceğim. Çünkü anneler sürekli inşallah der. Maşallah da der.
Bana ne zaman sorsan söyleyeceğim, kucağıma gelirsen havalara fırlatıp tutacağım, ağlarsan ben susturacağım seni.
Boynuna sokup burnumu, seni derin derin içime çekeceğim. Yanımdayken bile resimlerine bakacağım.
Ben seni büyüteceğim, abartacağım, koruyacağım, sakınacağım ve çok seveceğim ama susacağım. Bunlar sana ağırlık yapar da bakışların ağaç gövdelerine düşer diye korktuğumdan.
Hazır ol. Sana en çok konuşan da en çok susan da ben olacağım. Çünkü canımsın sen benim.

5 Eylül 2014 Cuma

KARDEŞ !











Ben annemin babamın tek evladıyım. Allah böyle nasip.etmiş Küçüklüğüm,evimize gelen ve kendi evlerine gitmek zorunda olan insanların arkalarından ağlamakla geçti.
Çok arkadaşım vardı; sokağımızdan,okuldan,kuzenlerim çoktu mesela hep yaşıttık hepsinin kardeşi vardı. Tüm arkadaşlarımın. Onları akşam anneleri eve çağırdığında birlikte apartmana girerlerdi ben tek! Korkardım,merdivenden yukarı çıkana kadar 'Anneee,babaa'seslenirdim onlar da beni beklerlerdi yukarı çıkana kadar.  Annem babam şu hayatta herkesin sahip olamayacağı insanlar (bana göre tabi ki), yediğim,içtiğim,giydiğim,oynadığım,sahip olduğum her şey çevremde ki herkesten 10 kat daha fazlaydı.Yani kimseye özenebileceğim maddi manevi,kardeş dışında bir şey yoktu. =)
 Annem babam dünyanın en anlayışlı ailesi,annem en yakın arkadaşım,babam güvendiğim dağ,hayatında bir kere bana karşı sert çıkıştı ki sabır sınırlarını zorlamıştım. Her aile de olan tartışmalar olurdu mesela, o zaman ben; bir annemin yanında dururdum,sonra babam yalnız kaldı diye babamın yanında koşardım, oradan annemin yanına. Kardeşim olsa o babamın yanında dururdu ben annemin... Ya da sıkıntıdan bahsederdik birbirimize,'Bunlar da hep böyle yaaa' diye gülerdik. Tek olunca çok takıyorsun kafana, boşanacaklar sanki... Herkes tek olmanın güzelliğinden bahseder ' Düşünsene herşey sadece sana alınıyor,kardeşin olsa bölünecek sevgi de,eşyalarda' İyi de ben paylaşmayı çok seviyorum ki. Herşeyimi, kıyafetlerimi,telefonumu,paramı hele kalbimi... Kalabalığı hep sevdim,hala da çok severim. Anneannem rahmetli bizimle yaşardı ve gelenimiz gidenimiz çoktu çok şükür,aile de şen şakrak hamd olsun. Hafta sonları,bayramlar,tatiller hep çok güzeldi. Ben hep karşıma çıkan insanları kardeş bildim,kardeş yaptım... Herşeyim ortadır benim gizlim saklım hiç yoktur. Kalbimi açtığım kardeş yaptığım herkesten de cevabımı aldım. =) Bir kardeşim olsun çok isterdim. Abim,ablam,kardeşim. Abim olsa nasıl koca bir sığınağım daha olacağını düşünüyorum hep,ablam olsa mesela anneme bir şey olsa beni anne gibi saracak. Kardeşim olsaydı,merak etseydim onu,başarısıyla övünseydim, derdiyle dertlenseydim. En büyük korkum,anneme babama bir şey olmasıydı ki hala öyle. Ben küçüklüğümden beri yalvarırım 'Allah'ım hep birlikte ölelim, ben annem babam olmadan yaşayamam.' Evlendim ilk 1 hafta uyuyamadım,hep onları düşündüm ya bir şey olursa diye,yalnızlar diye. Mesela benim anneme babama birşey olsa,bildiğin teksin hayatta. TEK ! Onları sana anlatacak,senin onları anlatacağın,senin kadar yanacak,senin kadar anacak,senin kadar hatırlayacak,sevecek hiç kimse olmayacak hayatta... Sen kendi kendine resimlere bakıp ağlayacaksın,kabir ziyaretlerine kendin gideceksin,senden önce hiç kimse gitmiş olmayacak.Sen su dökene kadar hep kuru olacak. Çocuklarının teyzesi,dayısı olmayacak. Sen hiç bir zaman teyze,hala olmayacaksın. Çocuklarının senden yana kuzenleri olmayacak... Acı be bunlar. Bazıları için ne kadar da saçma yazdıklarım... Bazılarına göre kardeş dert. Herkes evlenir düzen bozulur. Ben ciğerliyim bırakmazdım kardeşimi! Ben ciğerliyim çok aldım hayatıma insan,kardeş yaptım baş köşeye koydum. Herkes işi bitene kadar,herkes tek yanlış cümlene kadar,herkes işte. Başkaları için herkes dersin,anlatırken bu bana böyle yaptı dersin,'Herkes öyle ya,insanlar böyle!' der çıkarlar işin içinden. Kardeşin yapabillir mi? Yapsa da nereye kadar dayanır? Herkes problemler yaşar,yaşıyor da. Daha sıkı kenetlenilecekse de yaşansın  sorunlar bence! Ben hep özendim kardeşi olan insanlara,anne oldum daha da özendim. Herhangi bir tıbbi destek almadan kuzumu rabbim nasip etti. 2. bebeğim olmazsa dahi tıbbi destek alırım, Rabbim inşallah bana 2. evladı yazmış olsun. Çünkü ben kızımı tek bırakmak istemiyorum. Hatta inşaAllah 3 evlat nasip eder Allah'ım bana.

Ben burayı kızıma bırakabileceğim en güzel hatıra olarak görüyorum. Anılar biriktiriyorum ona,duygular bırakıyorum.



Kendi keyfine tek çocukta kalmak isteyenlere birde bu açıdan bakın demek istedim, aileniz hakkında karar verirken birilerinin elinden neleri alıyorsunuz,vücudunuzun deforme olacağını düşünürken, tatile gidemeyeceğinizi, rahat edemeyeceğinizi,uğraşamayacağınızı düşünürken birine nasıl korkular bırakabileceğinizi bilin istedim.


Allah beni öyle şanslı kıldı ki, bana eşimi nasip etti. Bana arkadaş,dost,güç,dayanak sığınacak liman nasip etti. Koca yürekli,merhamet sahibi bir dağ verdi... Hamd olsun bir de bu aşktan bir evlat verdi ki, şimdiden arkadaşım oldu :)



Karar alınırken,kendiniz için 1 kere düşünürken bu karardan etkilenebilecekleri 3 kere düşünün...