Minel söylenileni anlayan,biraz inatçı ve enerjisi yüksek ama çok kendi halinde bir çocuk. Odasında oyuncaklarıyla uzun süre oynuyor. Çocuklara çok düşkün ve paylaşımcı. Bundan 2 ay kadar önce bir alışveriş merkezine gittik. Otoparktan asansöre bindiğimizde, ayaklarına uzun çubuklar takan maskotlar vardı renkli renkli. Minel babasının kucağında merak meraklı onları inceliyordu. O sırada maskotlardan biri eğilerek bir ses çıkardı ve MİNEL çığlıklar atarak babasına resmen yapıştı ve hemen asansörden indik. Bu yaşadığımız anı hayatım boyunca unutacağımı sanmıyorum. Minel'de ki o ifade,korku tarif bile edemiyorum. Tabi babası neredeyse adamı dövecekti,ki hala yapmadığı için pişmanlık duyuyor.
Hava alanına yakın olduğumuz için sürekli geçen uçaklara artık alıştı,hatta görmek için çıldırıp onlara el sallıyor. O gün itibari ile seslere karşı aşırı bir tepkisi var. Sürekli 'ko ko ko ko ' (korktum) diye bize sarılıyor. İlk zamanlar kucaklayıp 'Tamam annecim biz buradayız,bir şey yok. Bak ses buradan çıktı,sebebi bu.' diye sakinleştiriyorduk. Sonra bunu sürekli yapmaya başlayınca şımardığını düşündüm ve üstünde durmamaya başladım. Sonra unuttu gibi oldu. Son 2 gündür tekrar başladı.Ani kapı sesi,bir şeyin düşmesi vs gibi etrafına bakıp kendini sıkmaya ve bize sarılmaya çalışıyor. Bizde yine yumuşak bir tavırla nedeni söylüyoruz.
İnternetten epey bir araştırdım ve bunun normal olduğunu ve kişisel gelişiminin bir parçası olduğunu öğrendim ama bu kişisel gelişim süreci bizi de bitirdi.
9. ay: Yabancı korkusu. 1.5 Yaşında bitmesi gerekir. Ancak 3.5-4 yaşında yabancı bir ortamda annesine korkuyla sarılma davranışı görülüyorsa bir uzmanla görüşülmesi gerekebilir deniyor.Bol bol sarılarak bebeğin rahatlattırılması öneriliyor.(ZEVKLE YAPILACAK BİR İŞ )
2 yaş: Ani sesler, ani olan olaylar böceklerden, hayvanlardan korkma, doktordan ve iğneden korkma gibi davranışlar görülebilir. Öneriler ise: sarılarak, konuşarak ve anlatarak çocuğa güven verilirse ileride kendine olan güveni daha kolay gelişmesine katkı sağlar.
Sen bu ara herşey 'Kooo koo kooo, koooooooktttt 'diyorsun. Boğazıma yapışıyorsun hatta uyuduğunda yatağına götürdüğümde uyanıp,yine boğazıma sarılıyorsun. Geneli ilgi için olsa da bazen gerçekten çok korkuyorsun. Şimdi yanımızda yatıyorsun ve babanla aramızda değil benim üstümde yatıyorsun,elimle bacağını tutuyorum mesela , çektiğimde uyanıp tekrar elimi alıp bacağına koyuyorsun. Temas istiyorsun,hissetmek istiyorsun. Yaaa ben seni canım pahasına korurum da ben de aynını babana yapıyordum,yani sen benim üstüme yatmazken ben de bir şekilde babana dokunuyordum :) Bu arada çok korktuğunda hemen babanın kucağına atlamanı da söylemeden geçmeyeyim. Sen de işini biliyorsun =)))
Seni; ömrüm nefesim yetene kadar,elim ayağım tutmasa,gözüm görmese de,canımı sahibine teslim edene kadar, korurum,kollarım canımı bile veririm. Bir tek damla göz yaşın için de herkesi karşıma alırım. Çok net. (Bir de böyle bir özgüven oluyor annecim söz konusu evlat olunca :) )
Allah'ım sana ömür versin,sana ufacık bir acı yaşatmasın. Tüm anne kuzularını aynı şekilde. Biz her şeyin üstesinden geliriz,sizlere birşey olmasın yeter ki.Şu korku bile olmasın istiyor insan ama yapacak birşey yok annecim.
Seni çooooooook çooooooook seviyorum. Senin gibi tek kolumu havaya kaldırıp,gözlerimi kısıp dudağımı yusyuvarlak yaparak =)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder